Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Inside Cyprus’ migrant detention centres (Amnesty International post)

Inside Cyprus’ migrant detention centres

By Giorgos Kosmopoulos, Amnesty International’s Greece and Cyprus campaigner

Hundreds of migrants awaiting deportation from Cyprus are being held for months in squalid conditions with limited access to legal and medical aid.
A few muted rays of light seep through the barred cell windows of block ten of Nicosia’s Central Prison.
Not many miles down the road, a light breeze sweeps over long sandy beaches and tourists wander at their leisure, free to enjoy the fresh air and winter sunshine.

Nicosia's Central Prison is used as a detention centre for rejected asylum seekers and migrants ©Amnesty International
But inside Nicosia’s prison, the air is stuffy and the scruffy walls reverberate with the sounds of heavy doors being slammed shut and shouts from staff and detainees. Arabic music blares out from a television set.
For several years, two wings of the prison have been used as a detention centre for rejected asylum seekers and migrants awaiting deportation.
Up to three people sleep inside the draughty, minute cells. Some of the cell windows are broken and inmates have stuffed pieces of cloth in the gaps to prevent cold air from entering.
At the time of our visit in early December, some 56 migrants are being held in the prison. About 200 migrants – most of them from sub-Saharan Africa and the Middle East- are currently detained in Cyprus, a considerable number for such a small island. Even though the application numbers have recently fallen dramatically according to the UNHCR, Cyprus ranked first among 44 reviewed countries as regards asylum applications per inhabitant.
Sitting by a table next to the only window in the room , we meet Osman Kane, a Sierra Leonean migrant who has spent the past eleven months inside block ten of the Nicosia prison.
During Sierra Leone’s decade-long civil war, Osman worked as a chauffeur to the wife of the leader of one of the warring parties, he says.
Because of his job, he was tortured and persecuted by supporters of the opposition, he tells me. He fled the country, and arrived in Cyprus in 2000.
He applied for asylum, but in 2005 his file was closed after the authorities claimed they could not locate him to examine his claim.
During a few short periods of freedom, he was often left destitute and forced to take illegal work.
A few months later he was arrested and a total of five failed deportation attempts took place over the next three years, most of which he spent in detention in block ten.
In August this year, Osman challenged the legality of the length of his detention before the Supreme Court of Cyprus.
He won, and the court ordered his immediate release. He thought he was free at last but before even leaving the court premises he was arrested and detained once again.
His morale and his faith in justice were shattered, he says.
‘’In 2000, I was tricked by smugglers to believe I was safely in a European Union country’’ he adds.
“Now I have been tricked again, this time by the authorities. What is there left for me to do?’’, he asks.
Amnesty International raised its concerns with the Cypriot immigration authorities regarding the legality and the length of his detention already in 2007.
Amnesty International delegates visited three different detention facilities on the island and almost every detainee we talked to, spoke of lack of legal aid, poor conditions and insufficient medical care.
Bawa Kerimu is from Nigeria and has been in block 10 for over four months.
He claims he gradually lost his sight while in detention. The doctors wrote something in Greek on his papers, but he currently receives no adequate medical care, just some eye drops.
He described to me how his eyes swell up; he is often unable to sleep for days on end and moving around feels like torture. During our interview it was evident that he couldn’t really see me, for him I was only a blurry shape asking questions. He now fears that he will be blind for the rest of his life.
Amnesty International is urging the Cypriot authorities to fulfill their international obligations and respect the rights of asylum seekers and migrants.
The organization believes that detaining migrants for deportation should take place only as a last resort and only after other less restrictive alternatives to detention have been explored.
If detention takes place, effective safeguards should be in place and adequate medical care must be ensured. Those who cannot be deported must be released.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Cyprus- Country profile

PCP Cyprus En                                                                                                   

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Human trafficking - Report on Cyprus

The Council of Europe’s Group of Experts on Action against Trafficking in Human Beings (GRETA) today published its evaluation report on Cyprus to be followed shortly by reports on Austria (on 15 September) and Slovakia (19 September). These three reports constitute the first concrete results of the work of GRETA, which is responsible for monitoring the implementation of the Council of Europe Convention on Action against Trafficking in Human Beings. The Convention, which entered into force in 2008 is already applicable in 34 countries in Europe. It is open for accession by non-member States.


“The publication of these reports gives me an opportunity to reaffirm the commitment of the Council of Europe to assist governments in eradicating trafficking in human beings”, said the Secretary General of the Council of Europe, Thorbjørn Jagland. “Every day, across Europe, men, women and children are being traded as a commodity for the purpose of exploitation. With the Council of Europe Convention on Action against Trafficking in Human Beings, governments have at their disposal a comprehensive tool to fight this modern form of slavery”, he added.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Day of the Disappeared 2011 - ICAED Press Release

30 August 2011 - Today, the International Coalition Against Enforced Disappearances (ICAED) joins the families of the disappeared and the whole international community in giving tribute to the world’s thousands of disappeared people. “ For them and because of them and their suffering families, our Coalition exists to knock at doors of all States urging them to sign, ratify and implement the International Convention for the Protection of All Persons from Enforced Disappearance (The Convention), ” stated Mary Aileen D. Bacalso, Focal Person of the ICAED and Secretary-General of the Asian Federation Against Involuntary Disappearances.
The forty one member-organizations of the ICAED from around the globe are conducting various creative ways of paying homage to the disappeared. In so doing, they reiterate their calls to their respective governments to finally accede to the anti-enforced disappearance Convention and recognize the competence of the UN Committee on Enforced Disappearances. It is the body of independent experts that monitors the implementation of the anti-disappearance treaty by States Parties. The ICAED believes that the Convention is a very powerful tool to put to a stop the crime of enforced disappearances and to combat impunity.
To date, 88 States are signatories and 29 are States Parties with only 7 that recognize all the competences of the Committee on Enforced Disappearances. Bacalso further noted that: “ The number of States Parties to the Convention pales in comparison with the global extent of the crime, thus, intensification of campaign and lobbying to garner wide support to the Convention is
imperative. Hence, for States to be true to the universality, indivisibility and indepence of human rights, they must speed up the process of signing and ratifying this important treaty that provides the right to truth and the right not to be subjected to enforced disappearances.”
As the international community commemorates the International Day of the Disappeared, the ICAED vows to intensify its efforts at the national, regional and international levels to concretize its mandate of campaigning for as as many States ratifications as possible and ensure universal implementation of the Convention.
This year is the first United Nations (UN) official commemoration of the International Day of the Disappeared. In 2010, the UN called on its system and other international and regional organizations as well as civil society to observe the Day starting 2011. Recognizing the global magnitude of the crime as reconfirmed by the annual reports of the UN Working Group on
Enforced or Involuntary Disappearances, the UN joins the families of the disappeared who have been commemorating this day for already almost three decades.



MARY AILEEN D. BACALSO
Focal Person of the ICAED
c/o Asian Federation Against Involuntary Disappearances
Rooms 310-311 Philippines Social Science Center Bldg.
Commonwealth Ave., Diliman, Quezon City, Philippines
Tel:: 00-63-2-4907862
Telefax: 00-63-2-4546750
Mobile: 00-63-917-792-4058PRESS RELEASE

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Sigma Radio Television Ltd Vs Cyprus

Chamber Judgment Sigma Radio Television Ltd. v. Cyprus 21.07.11-1

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

'Is the European Court of Human Rights Still a Principled Court of Human Rights After the Demopoulos Case?'





Is the European Court of Human Rights Still a Principled Court of Human Rights After the  Demopoulos Case?



Abstract:

On 10 May 2001, the European Court of Human Rights delivered its judgment in the case of Cyprus v. Turkey pronouncing on the legal consequences of Turkey's invasion and occupation of the northern part of Cyprus since 1974. The Court found Turkey responsible for continuing violations of the right to the home and property of Greek-Cypriots. Invoking the Namibia principle, the Court found that remedies in the occupied part of Cyprus may be regarded as domestic remedies of Turkey and that the question of their effectiveness was to be considered in the specific circumstances in which it arises. On 1 March 2010, the Court decided that a Commission in the occupied area was a remedy that should be exhausted by the complainants for the above violations. Significant legal questions were determined relating to the effectiveness of this remedy with far-reaching consequences concerning the right to home and property as well as other aspects of human rights and international law.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ECRI ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

CYP-CbC-IV-2011-020-GRC

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Απόφαση στην έφεση υπόθεσης Τ/Κ αγνοουμένων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 103/2008
(Υποθ. Αρ. 589/06-593/06)

18 Μαΐου, 2011

[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]

1. OZALP BEHIC ΑΛΛΩΣ OZALP SARICAOGLU,
 ΤΑΣΚΕΝΤ – ΚΕΡΥΝΕΙΑ,
2. ECE BEHIC ΑΛΛΩΣ ECE KASIF ΑΛΛΩΣ ECE FIRTINAER,
ΤΑΣΚΕΝΤ – ΚΕΡΥΝΕΙΑ
3. SUZAN BEHIC ΑΛΛΩΣ SUZAN SARICAOGLU,
ΤΑΣΚΕΝΤ – ΚΕΡΥΝΕΙΑ,

Εφεσείοντες-αιτητές,

Και

1. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ,
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ
3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ,
4. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ,

Εφεσίβλητοι-Καθ΄ων η αίτηση.

Σεφικά Τουρτουράν (κα), για εφεσείοντες

Δ. Καλλίγερος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για εφεσίβλητους.

Ορκίζεται η μεταφράστρια Χρυστάλλα Φράγκου.

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Π.

ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Οι πέντε αυτές προσφυγές αφορούσαν την τύχη πέντε Τουρκοκύπριων αγνοουμένων από το 1974 και καταχωρήθηκαν από στενούς συγγενείς τους και συνεκδικάστηκαν, αφού υπήρχε ταυτότητα των θεμάτων που εγείρονταν στην κάθε μία.



Τα γεγονότα, στα οποία αναφέρονται οι αιτητές είναι τα ακόλουθα. Στις 14.8.1974, κατά τον ισχυρισμό τους, ένοπλοι Ελληνοκύπριοι οδήγησαν τους πέντε αγνοούμενους από το σπίτι τους στο Δημοτικό Σχολείο της Τόχνης, όπου και θεάθηκαν για τελευταία φορά.



Είναι η θέση τους ότι, παρά τα διαβήματα τους, η Κυπριακή Δημοκρατία, εν όψει πληροφοριών πως θανατώθηκαν, δε ζήτησε το λείψανο τους και δεν οδήγησε στη δικαιοσύνη τους ενόχους. Πρόβαλαν, περαιτέρω, πως, εν πάση περιπτώσει, δεν τους ενημέρωσαν εγγράφως περί της τύχης τους και δεν προέβη η Κυπριακή Δημοκρατία στις οφειλόμενες ενέργειες στο πλαίσιο αποτελεσματικής έρευνας για να διακριβωθεί η τύχη τους, παρά το ότι της δόθηκαν οι αναγκαίες πληροφορίες και στοιχεία.



Ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής, αποδεχόμενος προδικαστική ένσταση των καθ΄ων η αίτηση, κατέληξε πως το θέμα συνιστούσε Πράξη της Κυβέρνησης (acte de gouvernement) και απέρριψε τις προσφυγές λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.



Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η πιο πάνω κατάληξη του Δικαστηρίου και περαιτέρω προβάλλεται ακυρότητα της διαδικασίας, αφού οι αυθεντίες στις οποίες αναφέρθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο σχετικά με το νομικό θέμα ήταν γραμμένες στην Ελληνική γλώσσα.



Υποστήριξαν οι αιτητές ότι πλήγηκαν τα ανθρώπινα τους δικαιώματα, αφού οι αποφάσεις δεν εκδόθηκαν στην Τουρκική γλώσσα με βάση το Σύνταγμα και ούτε η Νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και η διαδικασία ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου είχε ως γλώσσα την Τουρκική, που είναι επίσημη γλώσσα του κράτους.



Το Άρθρο 3.1 του Συντάγματος, που αφορά τις επίσημες γλώσσες της Δημοκρατίας, υπήρξε αντικείμενο εξέτασης στην υπόθεση Kasapoglou v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 301. Στη σελ. 307 αναφέρονται τα ακόλουθα:



«. . . παρατηρούμε πως έχει νομολογηθεί ότι το Άρθρο 3.1 του Συντάγματος δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής λόγω πρακτικών δυσκολιών και συνεπώς τα επίσημα έγγραφα δεν διατυπώνονται στην Τουρκική γλώσσα (The United Bible Societies (Gulf) v. Χατζηκακού (1990) 1 Α.Α.Δ. 395).»

Το σκεπτικό της πιο πάνω απόφασης υιοθετήθηκε και στην Cerkez v. Δημοκρατίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 314. Επισημαίνεται ότι και εδώ, όπως και στις δύο πιο πάνω υποθέσεις, το Δικαστήριο φρόντισε να μεταφραστούν όλα τα έγγραφα και όλη η διαδικασία στην Τούρκικη γλώσσα, για να αποφευχθεί οποιαδήποτε παραβίαση συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος των εφεσειόντων και να εξασφαλιστεί η διεξαγωγή δίκαιης δίκης. Είναι, κατά συνέπεια, η κρίση μας ότι δεν ευσταθεί η θέση των αιτητών, αφού, με βάση το δίκαιο της ανάγκης, ούτε τα έγγραφα μπορούν να είναι, ούτε η διαδικασία να διεξαχθεί, στην Τουρκική γλώσσα.



Όσον αφορά το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστή ότι η πράξη που προσβάλλεται δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση το Άρθρο 146, αφού η προσβαλλόμενη πράξη συνιστά πράξη κυβερνήσεως, αποφαινόμεθα ότι αυτό είναι ορθό.



Πέρα από την προδικαστική ένσταση, η θέση της Δημοκρατίας επί της ουσίας είναι ότι ουδέποτε αδράνησε η Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά αντίθετα προέβη σε όλες τις απαιτούμενες διαδικασίες και έλαβε όλα τα αναγκαία μέτρα για να διακριβωθεί η τύχη των Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων, κάτι που απαιτεί μακρές και χρονοβόρες διαδικασίες. Όμως, όπως ορθά επεσήμανε και ο πρωτόδικος Δικαστής, το θέμα που τίθεται με την προδικαστική ένσταση στην παρούσα υπόθεση, δεν είναι η ευθύνη του κράτους, αλλά η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να αποφανθεί για τέτοια ευθύνη.



Αποτελεί πάγια νομολογιακή αρχή ότι προσφυγή εναντίον κυβερνητικής πράξης θεωρείται απαράδεκτη. Αυτό κρίθηκε, μεταξύ άλλων, και στη Yiannakis Louka v. The President of the Republic (1983) 3 C.L.R. 783, όπου και λέχθηκε περαιτέρω πως η διαχείριση πολιτικής εξουσίας παράγει πράξεις κυβερνητικές. Ορθά, έτσι, μπορεί να λεχθεί ότι το ζήτημα αποτελεί πτυχή του Κυπριακού προβλήματος και ο χειρισμός του συνιστά άσκηση πολιτικής εξουσίας.



 Άμεσα σχετική επί του προκειμένου είναι η υπόθεση Κωνσταντίνου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρ. Υπ. 1254/2000, ημερ. 26.6.2003 που ακολουθήθηκε και στην Κωνσταντίνου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρ. Υπ.1253/00, ημερ. 16.10.2003, υποθέσεις στις οποίες δεν έγινε αναφορά και σχολιασμός από τους αιτητές και οι οποίες δεν είχαν εφεσιβληθεί. Στην πρώτη πιο πάνω απόφαση έγινε εκτενής αναφορά σε σχέση με το ζήτημα των αγνοουμένων και στις αρχές και τη νομολογία που διέπουν το θέμα του κατά πόσο πράξεις αυτής της φύσης μπορούν να είναι αντικείμενο προσφυγής, με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος και κρίθηκε πως συνιστούσαν κυβερνητικές πράξεις μη επιδεχόμενες τέτοιας κρίσης.



Το σκεπτικό της απόφασης εκείνης, που υιοθετήθηκε και στην υπό κρίση πρωτόδικη απόφαση, μας βρίσκει σύμφωνους και κρίνουμε πως η κατάληξη του ευπαίδευτου πρωτόδικου Δικαστή ήταν ορθή. Έτσι, αποφασίζεται πως η προδικαστική ένσταση ήταν πράγματι βάσιμη και το Δικαστήριο στερείτο δικαιοδοσίας να επιληφθεί της υπόθεσης.



Η έφεση απορρίπτεται. Λόγω των ιδιαζουσών συνθηκών που περιβάλλουν την υπόθεση, δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.


Η έφεση απορρίπτεται.



 

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Νέα απόφαση από το ΕΔΑΔ - Αποζημιώσεις στην υπόθεση Loizou and others v Turkey



Το δελτίο τύπου του ΕΔΑΔ αναφέρει:

Loizou and Others v. Turkey (no. 16682/90)

In a judgment of 22 September 2009 on this case, the Court held that there had been a violation of Article 8 (right to respect for private and family life and the home) and Article 1 of Protocol No. 1 (protection of property) on account of the applicants’ deprivation of their home and properties following the Turkish occupation of the northern part of Cyprus. In its judgment today, the Court awarded EUR 1,300,000 to one of the applicants (Kostas Kalisperas) in respect of pecuniary and non-pecuniary damage and EUR 15,000, to the applicants jointly, for costs and expenses.

Το πλήρες κείμενο της απόφασης, εδώ.